Daar zit je dan... de Spits lezend dat het over een aantal dagen weer stevig zal sneeuwen...
Licht gniffelend kijk ik door het Intercity raam naar buiten, dagdromend over mijn uitzicht over een aantal dagen...

Ik vlieg met Turkish Airways naar Istanbul waar ik van vliegtuig wissel. In een hypermoderne Boeing 777 vlieg ik vervolgens door naar Hong Kong. Grote lcdschermen en een keuze uit 32 films gaat mij de komende tien uur wel zoet houden.
Naast mij zit de Poolse Marek de amicale muzikant, met een bril van het type jampot en linedance spijkerbroek. Marek heeft het voorrecht om de wereld rond te reizen om met zijn banjo gitaar op allerlei concerten op te treden... Mijn buurman blijkt een spraakwaterval te zijn. Maar goed, alles beter dan een blerrend kind, iets te brede meneer, of buurman die wel eens een douche zou kunnen gebruiken...

Nihao!
Voordat ik naar Fiji vlieg om vanuit daar het vliegtuig naar Tuvalu te pakken, is mijn eerste stopover dus Hong Kong. Bij aankomst valt me eenmaal buiten meteen op dat het best fris is. Het schijnt hier met 10 tot 12 graden één van de meest frisse dagen van het jaar te zijn. Een busrit van een euro brengt me naar het centrum. De twee belangrijkste stadsdelen van Hong Kong bestaan uit Kowloon en Hong Kong Island. Kowloon is ietwat chabby en chaotisch. Een enorme smeltkroes van allerlei volkeren. Gepijnigd en bepakt met 47 kilo in 3 tassen en een koffer loop ik temidden van honderden passerende winkelende Chinezen te zoeken naar mijn verblijfplaats waar ik 2 nachten zal doorbrengen. Twee oudere Amerikaanse dames spreken mij plots aan waar ik heen moet. ‘Chung King Mansion' zeg ik terwijl alles in mij doodmoe is biddend dat ik snel mijn bed vind. That's over there. Vijftig meter verder sta ik voor het gebouw. Een smeltkroes van allerlei nationaliteiten krioelt en slalomt langs elkaar heen op weg naar zijn of haar bestemming. Multi culti in the house. Naast Chinezen passeren ondermeer veel Indiërs, Pakistani, Nepalezen en vreemd genoeg ook een hoop Nigerianen de ingang. Eenmaal binnen in het gebouw krijg ik het gevoel dat ik verkeerd zit. Het enige wat ik zie allerlei kleine tweedehands winkeltjes. De hele setting heeft alles weg van de Beverwijkse bazaar, maar dan meer trashy. ‘You need accomodation?' vraagt een mager Chinees mannetje met vijf tanden van een jaar of zeventig aan mij. ‘Yes, I am searching for Guang Dong Guesthouse.' ‘-Come with me' I am manager of the guesthouse.' ‘So you could show me the way to this Guesthouse? It is in B2' vraag ik argwanend, maar hoopvol. Het gebouw kent drie torens met ieder twee gescheiden delen. Mijn keuze wat op Hostelworld.com de hoogste waardering heeft van alle hostels in Hong Kong zit in torendeel B2 op de 5de verdieping. Even later sta ik met de Chinese Guesthouse manager voor de lift van deel F2. Dus... Na hem vriendelijk te hebben bedankt wijst de bewaking mij de juiste weg. B2. Twee liften. Eén voor de oneven verdiepingen en één voor de even verdiepingen. Twee grote borden aan de muur geven in rode plakletters en dito lelijk lettertype obscure en cheesy namen weer van guesthouses, hostels en restaurantjes. Chung King Mansion zit verdeeld over 15 verdiepingen vol met meer dan 300 winkeltjes, guesthouses, kantoortjes, eetcafeetjes en andere vreemde ondernemingsgezinde ruimten.

Na 5 minuten sta ik dan eindelijk in mijn kamer. Twee bij twee meter zonder raam. Niet iets voor iemand met claustrofobie. Slapen kan op een twijfelaar die in de lengte van muur tot muur strekt. De badkamer van twee vierkante meter kent geen aparte douche. Met de douchekop hang je half boven de wc. Maar goed. Dit is Hong Kong. Eén van de duurste vierkante meters ter wereld.

Eenmaal opgefrist, ga ik even op verkenning in het centrum rondom het gebouw. Vlakbij is een klein gedeelte van de stad extra feestelijk verlicht vanwege kerstmis. Leuk. Voor de rest doe ik niet veel op dag één.

Indrukwekkend
Met een flinke najagende jetlag sta ik de volgende dag op om 16.00. Ik troost het missen van de dag dat Hong Kong enkel dient enkel als een noodzakelijke stop over. Als ik weer buitensta is het alweer avond. Vanuit de kade in Kowloon kijk je over het water uit op de beroemde skyline van Hong Kong Island. Iedere dag om 20.00 is een licht en laser show te zien. Ik heb de skylines van New York, Tokyo, Singapore en tal van andere metropolen gezien, maar die van Hong Kong is toch wel verreweg het meest indrukwekkend. Kosten nog moeite (en verlichting) is bespaard om deze imposante collectie van wolkenkrabbers te presenteren naar de wereld. Hoe anders zal het straks zijn als ik op mijn eindbestemming ben...

Al fotograferend raak ik in het Engels in gesprek met een andere buitenlander. Na erachter te zijn gekomen dat Klaas een Nederlandse backpacker op doorreis is, raken we voor de avond hooked up en drinken we wat. Om Klaas respectievelijk een fanatiek aanhanger is van het Christelijke geloof gaat hij die avond niet mee stappen. In godsnaam... Na wat te hebben geïnternet besluit ik zelf dan maar wat bij te slapen.

Wanneer de klok 02.00 slaat sta ik in Beijing Club, één van de populairste uitgaansgelegenheden in de stad. Terwijl op de dancevloer iedereen als een blik sardientjes staat te dansen, gaat het er even verderop zeer decadent aan toe... Zoals gebruikelijk in Aziatische uitgaansgelegenheden zijn aan de zijkanten van club overal U-vormige banken te vinden welke doorgaan als afgebakende VIP-lounges. Banken bekleed met de rijke oud geld Chinese jongeren en tafels gevuld met emmers vol dure flessen probeert de hele entourage het zien-en-gezien-worden te stimuleren. Het lijkt erop dat vooral de Chinese meisjes er vooral zijn om gezien te worden. Bijna niemand heeft een drankje en staat of zit een beetje droog, weinig expressief, maar verwaand om zich heen te staren. Een cliché wat wel vaker te zien is in dergelijke clubs op dit continent. Wellicht verklaart de prijs van een biertje (€7,50) een hoop. Het lijkt er sterk op dat bier niet echt een uiting is van welvaart, daar de mixjes (€9,-) veel meer aftrek vinden.

Na om 12.00 de wekker te hebben verzet naar 15.00, sta ik om 18.00 maar eens op. In de veronderstelling dat ik nu redelijk van mijn jetleg afben, ga ik als de donder richting The Peak. Volgens de Lonely Planet één van de belangrijkste trekpleisters van Hong Kong. The Peak is de top van één van een heuvel vanwaar je over de skyline heen kijkt. Een zeer spectaculair zicht heb ik. Zeer indrukwekkend om te zien dat mensen zo'n stad hebben kunnen bouwen. Zover als het oog rijkt zie ik tussen het heuvelachtige Hong Kong honderden rijkelijk verlichte wolkenkrabbers.

(Over) bagage
Mijn reputatie als fanatieke nachtraaf tijdens rondreizen in Azië gooi ik waarschijnlijk helemaal te grabbel, wanneer ik het moeilijke besluit moet nemen om zonder club night te gaan slapen.
Behalve dat ik 's morgens nog wat wil shoppen, wil ik 's morgens immers op tijd op de luchthaven zijn. Het blijft natuurlijk de vraag of Air Pacific mij zonder toeslag toestaat 47 kilo aan bagage mee te nemen. Met Turkish Airways was het geen probleem . 40 kilo bagage was toegestaan in de economy class. Maar goed, dit is Air Pacific. De 47 kilo bestaat naast de gebruikelijke kleding overigens uit 10 kilo aan camera apparatuur, 10 kilo Hollandse producten om kado te geven aan mijn contactpersonen in Tuvalu. ‘Your luggage weight is too heavy Sir'. Olé. Dit wordt dus de duurste kaas, drop en peperkoek ooit. Na met toeslag van 95 euro te zijn gematst, mag het mee.

Off we go...